GŁÓG JEDNOSZYJKOWY

Głóg jednoszyjkowy (Crataegus monogyna Jacq.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych. W Polsce jest pospolity w niższych położeniach górskich. Inne nazwy: głożyna, ciernie białe, jaworek, bodlak, bulimączka. Intensywny rozrost głogu pozwala, by w krótkim czasie cieszyć się gęstym, trudnym do sforsowania żywopłotem.

Pielęgnacja i wymagania

Gatunek mało wymagający, dobrze przystosowujący się do różnych warunków, preferujący gleby ilaste i gliniaste, zasadowe i umiarkowanie suche oraz obszary o większych średniorocznych opadach. Gatunek światłolubny i ciepłolubny. Odporny na zanieczyszczenia powietrza. Doskonale znosi przycinanie, stosowany jest na żywopłoty i szpalery.

Kwitnienie i owocowanie głogu jednoszyjkowego

Kwitnie w okresie od maja do czerwca. Owoce są jadalne na surowo, bardziej jednak nadają się na przetwory. Dojrzewają na jesieni. Są one kuliste o średnicy 7–10 mm z jedną pestką, o barwie od jasno-koralowej do ciemnobrunatnej, zbieramy je gdy mają ciemnoczerwoną barwę i są jeszcze twarde. Pędy rośliny obrastają w eliptyczne klapowe ciemnozielone liście.

Cięcie głogu jednoszyjkowego

Doskonale znoszą przycinanie i formowanie.

Zastosowanie głogu jednoszyjkowego

Głóg to krzew lub niskie drzewo dorastające do 6-8 metrów. Przy wykorzystaniu głogu na żywopłot zalecamy sadzenie 4 szt. na metr bieżący. Bardzo istotne jest prozdrowotne wykorzystanie zarówno kwiatów, jak i owoców głogu jednoszyjkowego, jak i dwuszyjkowego. Głóg to roślina żywopłotowa, żywopłot obronny i nieformowane szpalery. Występuje zazwyczaj w parkach, ogrodach i na ulicach miast jako roślina dekoracyjna (odporny na suszę i ciężkie warunki klimatyczne).